داروی سیکلوسپورین ایرانی برای بیماران کلیوی تایید شد انجمن نفرولوژی ایران داروی سیکلوسپورین ایرانی (با نام تجاری ایمینورال) را برای استفاده بیماران کلیوی تایید کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر محسن نفر دبیر انجمن نفرولوژی ایران طی نامه ای خطاب به معاونت غذا و داروی وزارت بهداشت، داروی سیکلوسپورین ایرانی (با نام تجاری ایمینورال) را مورد تایید این انجمن اعلام نمود.

ساخت نایچه مصنوعی به کمک مهندسی بافت توسط محققان کشورمان محققان کشورمان در سال 86 دستاوردهای علمی قابل توجهی به جامعه معرفی کردند. گروه فناوریهای نوین خبرگزاری مهر در سلسله گزارشهایی مروری کوتاه بر این دستاوردها خواهد داشت. در این شماره ساخت نای و نایچه مصنوعی به کمک مهندسی بافت توسط محققان ایرانی مورد بررسی قرار گرفته است.

به گزارش خبرنگار مهر، نخستین نایچه مصنوعی به کمک مهندسی بافت از سوی محققان ایرانی در دانشگاه علم پزشکی شهید بهشتی ساخته شد و در آذرماه سال 86 در یک نشست خبری به طور رسمی رونمایی شد.

نایچه مصنوعی برای نخستین بار در دنیا ساخته شده و در حال حاضر مرحله تحقیقات حیوانی آن با موفقیت به پایان رسیده است و به زودی مراحل آزمایشات انسانی آن آغاز می شود.

دکتر علی اکبر ولایتی - رئیس پژوهشکده سل و بیماریهای ریوی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ساخت نای مصنوعی را تحول عظیمی برای درمان مشکل آسیب عضو نای در بیماران بر اساس مهندسی بافت دانست و گفت: نای مصنوعی تولید شده به گوسفند پیوند زده شده است و تاکنون نیز موفقیت آمیز بوده و مقدمات کار برای آزمایش روی گروه انسانی نیز فراهم شده است و تا آنجا که محققان مرکز اطلاع دارند این تکنیک برای نخستین بار در دنیا ارائه شده است.

وی یاد آور شد: از حدود 10 سال پیش در این مرکز کار تحقیقاتی در مورد برخی از ارگانها و دستگاههای حیاتی بدن انسان شروع شده و با توجه به اینکه این پژوهشکده در مورد ریه و دستگاههای تنفسی کارهای تحقیقاتی بر روی حیوانات و بیولوژی مولکولی انجام می دهد، پژوهشهایی را به سمت و سوی ترمیم دستگاه تنفسی با جراحی و درمان دارویی انجام داده ایم.

رئیس پژوهشکده سل و بیماری های ریوی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اظهار داشت: ساخت بخشی از اعضای دستگاه تنفسی به کمک اعضای بدن خود گیرنده به نوعی پیوند اعضا محسوب می شود و ما در این یافته از این خاصیت بدن انسان استفاده کردیم تا بتوانیم به نتایج قابل توجهی آن دست یابیم. در واقع این تکنیک از پس زدگی جلوگیری می کند و سنخیت و تثبیت بیشتری برای فرد به همراه دارد.

وی اضافه کرد: در زمانی که یک عضو به فرد پیوند زده می شود، بیمار تا مدتهای زیادی از داروهای سرکوب کننده واکنش ایمنی استفاده می کند و این برای فرد مضر است و سطح ایمنی او را کاهش می دهد. در این تحقیق تلاش کردیم تا از بدن خود انسانی که نیازمند عضو پیوندی است به نتیجه برسیم که در واقع مطلوب ترین حالت برای یک فرد است.

ولایتی گفت: نای مجرای تنفسی است که از حنجره شروع می شود و به ریه ختم می شود. این عضو 12 سانتی متر طول دارد و کسانی که در جریان جنگ تحمیلی دچار آسیب های شیمیایی شده اند و بافت داخلی نای آنها آسیب دیده و جوشگاهها موجب تنگی تنفس آنها می شود و افرادی که در جریان تصادفات و بستری شدن در بخشهای مراقبت های ویژه (ICU) از لوله تنفسی استفاده کرده اند، مجبور به تعویض نای هستند.

به گزارش مهر، دکتر علیرضا زالی - رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از مطرح شدن دو فرضیه جدید علمی در زمینه مهندسی بافت در ساخت نای و نایچه مصنوعی خبر داد و گفت: این یافته کمک کرده است که دو یافته علمی در زمینه مهندسی بافت مطرح شود که می توان از آن به عنوان یک تحول بنیادین در این عرصه از آن نام برد.

دکتر زالی گفت : این پروژه از سخت ترین بخش های ساخت یک عضو بوده است زیرا تولید غضروف نای به همان شکل بسیار عمل پیچیده ای است. نای با توجه به اینکه یک مجرای ساده فیزیکی نیست و از پوشش داخلی ترد و بسیار پیچیده ای تشکیل شده است، ساخت آن به صورت مصنوعی نیز تکنیک ویژه ای می طلبد که خوشبختانه محققان این مرکز توانسته اند به این تکنیک دست پیدا کنند.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اضافه کرد: نسج نای بسیار آسیب پذیر است و عروق آن به سرعت دچار آسیب دیدگی می شود. بیمارانی که به صورت دائم از لوله تنفسی استفاده کرده باشند در این ناحیه دچار آسیب جدی می شوند و تنگی مجرای تنفسی پیدا می کنند.

وی گفت : مهندسی بافت توانسته است این مشکل را با ساخت نای و نایچه مصنوعی حل کند و محققان ایرانی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی توانستند بافت نای و غضروفی آن را باز تولید کنند.

زالی اضافه کرد: فرآیند ایجاد نای مصنوعی با استفاده از مهندسی بافت دارای چند مرحله ای که با توجه به مدت زمان زیادی که به طول انجامیده است سرآغاز یک حرکت جدید در مهندسی بافت خواهد بود.

دکتر محمدرضا مسجدی - عضو هیئت مدیره اتحادیه جهانی سل و بیماریهای ریوی نیز گفت: هم اکنون در مرکز مسیح دانشوری آسیب دیدگی داخلی نای به کمک جراحی و لیزر تا حدی بهبود می یابد اما با ساخت نای و نایچه مصنوعی افق جدیدی در درمان این بیماری ایجاد شده است.

به گزارش مهر، دکتر مسجدی ساخت این عضو مصنوعی را تحول نوینی در درمان بیماریهای ریوی و به طور مشخص آسیب نای و راه هوایی اصلی برسشمرد و گفت: این یک موفقیت جمعی و نتیجه همکاری چند مرکز تحقیقاتی با یکدیگر است.

معاون پژوهشکده سل و بیماریهای ریوی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی افزود : تا آنجا که ما اطلاع داریم این روش و تکنیک در دنیا منحصر بفرد است و می توان از این روش برای کودکانی که دچار ناهنجاری در بخش نای هستند، مصدومین شیمیایی و افرادی که به دلیل لوله گذاری دچار آسیب شده اند، استفاده کرد.

دکتر جلال الدین غنوی با تشریح ساخته این نایچه مصنوعی گفت: نایچه مصنوعی برای نخستین بار در دنیا ساخته شده و در حال حاضر مرحله تحقیقات حیوانی آن با موفقیت به پایان رسیده است و به زودی مراحل آزمایشات انسانی آن آغاز می شود و امیدواریم در دهه فجر سال 87 بتوانیم نمونه انسانی پیوند شده را در معرض دید محققان قرار دهیم.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در خصوص کاربرد این نایچه مصنوعی برای بیماران گفت: افرادی که در حادثه ها و تروماها دچار آسیب شده و مجبور به استفاده از لوله تنفسی پلاستیکی شده اند و نای آنها دچار آسیب شده است، جانبازان شیمیایی 8 سال جنگ تحمیلی و افرادی که نای آنها دچار مشکل شده است و راه تنفسی آنها مسدود شده است، افرادی هستند که باید مورد پیوند این نایچه مصنوعی قرار گیرند.

غنوی اضافه کرد: تراشه کاداو (نای گرفته شده از جسد) را برای مراحل اولیه کار دریافت کردیم و پس از، از میان بردن سلولهای داخلی آن، ساختار بدون سلول آن را در دو مرحله از غضروفهای خود نای فرد گیرنده گرفتیم و به دو روش رشد دادیم و آن در درون پرده چادرینه و پرده صفاقی پیچیده و در درون شکم بیمار و با استفاده از این پرده که خود عضوی است که نقش خونرسانی و تغذیه این عضو پیوندی را بر عهده داشت، قرار دادیم.

وی گفت: پس از عمل تکه برداری و اطمینان از تکامل و رشد مجموعه ماتریکس و یا داربست سلولی مورد نظر، سلولهای غضروفی تکثیر یافته و شکل نای به خود گرفت داربست از میان می رود. در واقع این آزمایش ما را به این سوی کشاند که سلول زنده در تقابل با یک ساختار غیر زنده به سمتی سوق پیدا می کند که محقق می خواهد.

محقق ساخت نای و نایچه مصنوعی در ایران یادآور شد: در حال حاضر ما توانسته ایم داربست یا همان ماتریکس را به کمک مهندسی بافت به همان شکل یک ساختار نای که از یک فرد مرده دریافت کرده ایم بسازیم و سلولهای غضروفی را در آن ساختار تکثیر دهیم و بتوانیم نای و نایچه مصنوعی را به کمک سلولهای خود فرد بیمار بسازیم.

وی افزود: 6 ماه زمان به طول می انجامد که یک نای به طول 10 سانتیمتر تشکیل شود . البته برای برخی بیماران 5 سانتیمتر کاربرد دارد و بخش دیگری به کمک جراح پیوند زده می شود. سلولهای مورد نیاز برای رشد را می تواند از پرده آمینیوتیک، مغز، قرنیه و هر بافت دیگری که بتوان از آن کلاژن گرفت، دریافت کرد. نوع حفره های داربست تعیین کننده تراکم و شکل غضروفی است که می توان از آن استفاده کرد.

به گزارش خبرنگار مهر، نخستین نایچه مصنوعی به کمک مهندسی بافت از سوی محققان ایرانی در دانشگاه علم پزشکی شهید بهشتی ساخته شد و در آذرماه سال 86 در یک نشست خبری به طور رسمی رونمایی شد.

نایچه مصنوعی برای نخستین بار در دنیا ساخته شده و در حال حاضر مرحله تحقیقات حیوانی آن با موفقیت به پایان رسیده است و به زودی مراحل آزمایشات انسانی آن آغاز می شود.

دکتر علی اکبر ولایتی - رئیس پژوهشکده سل و بیماریهای ریوی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ساخت نای مصنوعی را تحول عظیمی برای درمان مشکل آسیب عضو نای در بیماران بر اساس مهندسی بافت دانست و گفت: نای مصنوعی تولید شده به گوسفند پیوند زده شده است و تاکنون نیز موفقیت آمیز بوده و مقدمات کار برای آزمایش روی گروه انسانی نیز فراهم شده است و تا آنجا که محققان مرکز اطلاع دارند این تکنیک برای نخستین بار در دنیا ارائه شده است.

وی یاد آور شد: از حدود 10 سال پیش در این مرکز کار تحقیقاتی در مورد برخی از ارگانها و دستگاههای حیاتی بدن انسان شروع شده و با توجه به اینکه این پژوهشکده در مورد ریه و دستگاههای تنفسی کارهای تحقیقاتی بر روی حیوانات و بیولوژی مولکولی انجام می دهد، پژوهشهایی را به سمت و سوی ترمیم دستگاه تنفسی با جراحی و درمان دارویی انجام داده ایم.

رئیس پژوهشکده سل و بیماری های ریوی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اظهار داشت: ساخت بخشی از اعضای دستگاه تنفسی به کمک اعضای بدن خود گیرنده به نوعی پیوند اعضا محسوب می شود و ما در این یافته از این خاصیت بدن انسان استفاده کردیم تا بتوانیم به نتایج قابل توجهی آن دست یابیم. در واقع این تکنیک از پس زدگی جلوگیری می کند و سنخیت و تثبیت بیشتری برای فرد به همراه دارد.

وی اضافه کرد: در زمانی که یک عضو به فرد پیوند زده می شود، بیمار تا مدتهای زیادی از داروهای سرکوب کننده واکنش ایمنی استفاده می کند و این برای فرد مضر است و سطح ایمنی او را کاهش می دهد. در این تحقیق تلاش کردیم تا از بدن خود انسانی که نیازمند عضو پیوندی است به نتیجه برسیم که در واقع مطلوب ترین حالت برای یک فرد است.

ولایتی گفت: نای مجرای تنفسی است که از حنجره شروع می شود و به ریه ختم می شود. این عضو 12 سانتی متر طول دارد و کسانی که در جریان جنگ تحمیلی دچار آسیب های شیمیایی شده اند و بافت داخلی نای آنها آسیب دیده و جوشگاهها موجب تنگی تنفس آنها می شود و افرادی که در جریان تصادفات و بستری شدن در بخشهای مراقبت های ویژه (ICU) از لوله تنفسی استفاده کرده اند، مجبور به تعویض نای هستند.

به گزارش مهر، دکتر علیرضا زالی - رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از مطرح شدن دو فرضیه جدید علمی در زمینه مهندسی بافت در ساخت نای و نایچه مصنوعی خبر داد و گفت: این یافته کمک کرده است که دو یافته علمی در زمینه مهندسی بافت مطرح شود که می توان از آن به عنوان یک تحول بنیادین در این عرصه از آن نام برد.

دکتر زالی گفت : این پروژه از سخت ترین بخش های ساخت یک عضو بوده است زیرا تولید غضروف نای به همان شکل بسیار عمل پیچیده ای است. نای با توجه به اینکه یک مجرای ساده فیزیکی نیست و از پوشش داخلی ترد و بسیار پیچیده ای تشکیل شده است، ساخت آن به صورت مصنوعی نیز تکنیک ویژه ای می طلبد که خوشبختانه محققان این مرکز توانسته اند به این تکنیک دست پیدا کنند.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اضافه کرد: نسج نای بسیار آسیب پذیر است و عروق آن به سرعت دچار آسیب دیدگی می شود. بیمارانی که به صورت دائم از لوله تنفسی استفاده کرده باشند در این ناحیه دچار آسیب جدی می شوند و تنگی مجرای تنفسی پیدا می کنند.

وی گفت : مهندسی بافت توانسته است این مشکل را با ساخت نای و نایچه مصنوعی حل کند و محققان ایرانی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی توانستند بافت نای و غضروفی آن را باز تولید کنند.

زالی اضافه کرد: فرآیند ایجاد نای مصنوعی با استفاده از مهندسی بافت دارای چند مرحله ای که با توجه به مدت زمان زیادی که به طول انجامیده است سرآغاز یک حرکت جدید در مهندسی بافت خواهد بود.

دکتر محمدرضا مسجدی - عضو هیئت مدیره اتحادیه جهانی سل و بیماریهای ریوی نیز گفت: هم اکنون در مرکز مسیح دانشوری آسیب دیدگی داخلی نای به کمک جراحی و لیزر تا حدی بهبود می یابد اما با ساخت نای و نایچه مصنوعی افق جدیدی در درمان این بیماری ایجاد شده است.

به گزارش مهر، دکتر مسجدی ساخت این عضو مصنوعی را تحول نوینی در درمان بیماریهای ریوی و به طور مشخص آسیب نای و راه هوایی اصلی برسشمرد و گفت: این یک موفقیت جمعی و نتیجه همکاری چند مرکز تحقیقاتی با یکدیگر است.

معاون پژوهشکده سل و بیماریهای ریوی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی افزود : تا آنجا که ما اطلاع داریم این روش و تکنیک در دنیا منحصر بفرد است و می توان از این روش برای کودکانی که دچار ناهنجاری در بخش نای هستند، مصدومین شیمیایی و افرادی که به دلیل لوله گذاری دچار آسیب شده اند، استفاده کرد.

دکتر جلال الدین غنوی با تشریح ساخته این نایچه مصنوعی گفت: نایچه مصنوعی برای نخستین بار در دنیا ساخته شده و در حال حاضر مرحله تحقیقات حیوانی آن با موفقیت به پایان رسیده است و به زودی مراحل آزمایشات انسانی آن آغاز می شود و امیدواریم در دهه فجر سال 87 بتوانیم نمونه انسانی پیوند شده را در معرض دید محققان قرار دهیم.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در خصوص کاربرد این نایچه مصنوعی برای بیماران گفت: افرادی که در حادثه ها و تروماها دچار آسیب شده و مجبور به استفاده از لوله تنفسی پلاستیکی شده اند و نای آنها دچار آسیب شده است، جانبازان شیمیایی 8 سال جنگ تحمیلی و افرادی که نای آنها دچار مشکل شده است و راه تنفسی آنها مسدود شده است، افرادی هستند که باید مورد پیوند این نایچه مصنوعی قرار گیرند.

غنوی اضافه کرد: تراشه کاداو (نای گرفته شده از جسد) را برای مراحل اولیه کار دریافت کردیم و پس از، از میان بردن سلولهای داخلی آن، ساختار بدون سلول آن را در دو مرحله از غضروفهای خود نای فرد گیرنده گرفتیم و به دو روش رشد دادیم و آن در درون پرده چادرینه و پرده صفاقی پیچیده و در درون شکم بیمار و با استفاده از این پرده که خود عضوی است که نقش خونرسانی و تغذیه این عضو پیوندی را بر عهده داشت، قرار دادیم.

وی گفت: پس از عمل تکه برداری و اطمینان از تکامل و رشد مجموعه ماتریکس و یا داربست سلولی مورد نظر، سلولهای غضروفی تکثیر یافته و شکل نای به خود گرفت داربست از میان می رود. در واقع این آزمایش ما را به این سوی کشاند که سلول زنده در تقابل با یک ساختار غیر زنده به سمتی سوق پیدا می کند که محقق می خواهد.

محقق ساخت نای و نایچه مصنوعی در ایران یادآور شد: در حال حاضر ما توانسته ایم داربست یا همان ماتریکس را به کمک مهندسی بافت به همان شکل یک ساختار نای که از یک فرد مرده دریافت کرده ایم بسازیم و سلولهای غضروفی را در آن ساختار تکثیر دهیم و بتوانیم نای و نایچه مصنوعی را به کمک سلولهای خود فرد بیمار بسازیم.

وی افزود: 6 ماه زمان به طول می انجامد که یک نای به طول 10 سانتیمتر تشکیل شود . البته برای برخی بیماران 5 سانتیمتر کاربرد دارد و بخش دیگری به کمک جراح پیوند زده می شود. سلولهای مورد نیاز برای رشد را می تواند از پرده آمینیوتیک، مغز، قرنیه و هر بافت دیگری که بتوان از آن کلاژن گرفت، دریافت کرد. نوع حفره های داربست تعیین کننده تراکم و شکل غضروفی است که می توان از آن استفاده کرد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی خاطرنشان کرد: از 6 گوسفند پیوند شده به کمک نای مصنوعی ، 4 گوسفند ادامه حیات داده اند و 2 گوسفند از دست رفته اند. میزان موفقیت در حدود 60 درصد بوده است.

تولید اسورال و تبدیل ایران به دومین تولید کننده داروی خوراکی تالاسمی محققان کشورمان در سال86 دستاوردهای علمی قابل توجهی به جامعه معرفی کردند. گروه فناوریهای نوین خبرگزاری مهر در سلسله گزارشهایی مروری کوتاه بر این دستاوردها خواهد داشت. در این شماره تولید داروی ایرانی تالاسمی با عنوان اسورال توسط محققان ایرانی بررسی شده است.

به گزارش خبرنگار مهر، با رونمایی اسورال در مردادماه سال 86 ایران به عنوان دومین تولید کننده داروی خوراکی "دفراسیروکس" در دنیا تبدیل شد و توانست جدیدترین قرص خوراکی بیماران تالاسمی با نام "اسورال" Osveral را تولید کند.

داروی خوراکی "دفراسیروکس" جدیدترین دارو برای تسهیل دفع آهن در بیماران تالاسمی است که به شکل خوراکی و یک بار در روز قابل مصرف است و جایگزین داروی تزریقی دسفرال می شود.

داروی دسفرال که اکنون از سوی بیماران تالاسمی مصرف می شود باید هفته ای پنج بار به صورت زیرجلدی به سویله پمپ مخصوص به مدت 4 تا 5 ساعت تزریق شود که با تولید داروی جدید این بیماران امکان مصرف داروی خوراکی را خواهند داشت.

دکتر عباس شفیعی - رئیس دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به تولید داروی اسورال در داخل کشور تأکید کرد: اگر محققی صدها مقاله هم به چاپ برساند بازهم باید با مراجعه به وجدان خود قضاوت کند که چه فعالیت موثری برای مردم کشور خود انجام داده است .

دکتر شفیعی افزود: ایده تولید این دارو در سال های ابتدایی دهه 80 و پس از ملاقات با دو دانشجوی تالاسمیک دانشگاه علوم پزشکی تهران در ذهن محققان دانشگاه علوم پزشکی تهران جرقه زد. این دانشجویان همیشه از تزریق دسفرال و سختی آن در رنج بودند و این مسئله باعث شد پس از تولید داروی اصلی در سوئیس به فکر تولید آن در داخل کشور بیافتیم.

وی افزود: موضوع سنتز یک دارو و بدست آوردن آن با وجود اینکه پیش از این تولید شده است، بسیار حایز اهمیت است و نباید گمان کرد که به سادگی امکانپذیر است.

شفیعی یادآور شد: محققان پروژه تولید داروی خوراکی بیماران تالاسمی همزمان بر روی تولید ماده اولیه و ادامه تولید دارو از ماده اولیه تهیه شده از کشور هند تلاش می کردند و همزمان این دو کار را به نتیجه رساندند.

دکتر رسول دیناروند - معاون غذا و دارو وزارت بهداشت نیز مصرف داروی خوراکی مدیریت درمان را برای این بیماران سهل تر دانست و اثربخشی آن را نسبت به نوع تزریقی افزایش یافته توصیف کرد.

دکتر دیناروند در خصوص عوارض احتمالی داروی اسورال افزود: داروهای کاهنده آهن در نوع تزریقی و خوراکی مشابه یکدیگر هستند و هم اکنون نیز عوارض داروی اسورال کمتر یا بیشتر از نوع تزریقی آن نیست. نکته مورد اهمیت این است که فرآیند تزریقی و زیرجلدی بودن داروی تزریقی بسیار برای بیماران خسته کننده و دردناک بود و بیماران تالاسمی که معمولاً در سنین پائین هستند به دلیل این فرآیند دشوار معمولاً دارو را کمتر از ویال های مورد نیاز دریافت می کردند اما قاعدتاً با داروی خوراکی، بیمار می تواند میزان دوز مورد نیاز خود را دریافت کند.

وی خاطرنشان کرد: دسترسی بهتر این دارو موجب می شود مصرف این دارو نیز در کشور افزایش یابد. هم اکنون حدود 18 هزار بیمار تالاسمی ماژور در کشور داریم که باید داروی دسفرال (داروی تزریقی بیماران تالاسمی ) را مصرف کنند اما به دلیل مشکلاتی که گفته شد بیماران به اندازه کافی دارو دریافت نمی کنند.

دیناروند یاد آور شد: امسال ظرفیت تولید شرکت برای حدود 3 هزار بیمار است و برای سال آینده سعی می شود با افزایش ظرفیت تولید دارو، نیاز همه بیماران تالاسمی برآورده شود.

معاون غذا و دارو وزارت بهداشت مهمترین مزیت این داروی ساخت داخل نسبت به نوع خارجی آن قیمت تمام شده دارو دانست و گفت: نوع خارجی به دلیل گران بودن بیش از اندازه قابل مصرف از سوی بیماران نیست. وزارت بهداشت نیز نمی تواند یارانه برای آن پرداخت کند.

وی افزود: قیمت هر قرص Exjade که نوع خارجی و خوراکی داروی دسفرال است در بازار جهانی حدود 40 هزار تومان، در بازار منطقه 20 هزار تومان و قیمت ویژه ایران 13 هزار تومان است در حالیکه قیمت اسورال پس از پرداخت یارانه حدود 400 تومان می شود.

معاون غذا و داروی وزارت بهداشت یاد آور شد: استفاده از داروی تزریقی برای بسیاری از بیماران امکان پذیر نیست، بسیاری از بیماران را کودکان تشکیل می دهند، درد و رنج ناشی از تزریق مداوم برای بیماران طاقت فرسا است و همه این مسائل کمک می کند که جایگزینی این دارو با داروی خوراکی و دسترسی بیشتر، بتواند مفیدتر واقع شود.

وی با اشاره به فشارهای رسانه ای برخی افراد برای واردات داروی Exjade گفت: این دارو نوع خوراکی دفراسیروکس است با فشارهای زیادی روبرو بودیم اما صراحتاً اعلام می کنم که وزارت بهداشت نمی تواند و اعتباری برای واردات این دارو ندارد و خوشبختانه هم اکنون با تولید داروی اسورال که کاملاً مشابه داروی Exjade است می توانیم از این دارو استفاده کنیم.

معاون وزیر بهداشت افزود: برای واردات داروی Exjade وزارتخانه باید حدود 140 میلیارد تومان برای 18 هزار بیمار بپردازد که شرکت سازنده با توجه به میزان بیماران تالاسمی در ایران، قیمت ویژه برای کشور ما تعیین کرده است که برای هر گرم 25 هزار تومان بپردازیم که البته به نسبت قیمت اصلی 80 هزار تومان، قیمت خوبی است اما باید عنوان کنیم که اعتباری برای این کار وجود ندارد.

وی ادامه داد: هم اکنون قیمت هر گرم اسورال 6 هزار تومان برای تولید کننده داخلی تمام می شود که در مقابل هر گرم 80 هزار تومان به معنی یک دهم قیمت است. البته وزارت بهداشت برای مصرف کننده به طور حتم یارانه درنظر می گیرد و آمادگی جایگزینی این دارو با دسفرال خوراکی نیز وجود دارد.

دیناورند این داروی خوراکی را از نظر دسترسی بیماران، دستاورد علمی و کمک به اقتصاد سلامت مفید دانست و گفت: داروهای تولید داخل به طور یقین با چشمان بسته مورد حمایت قرار نمی گیرند و سخت گیری های وزارت بهداشت انتقاد بسیاری از تولید کنندگان داروهای بیوتکنولوژی را برانگیخته است.

وی تأکید کرد: داروهایی که به طور کامل با نمونه خارجی مشابهت دارند نیازی به طی مرحله مطالعات بالینی ندارند و تنها این مسئله باید در مورد داروهای بیوتکنولوژی اعمال شود. از نظر وزارت بهداشت داروی اسورال طی روزهای آینده که وارد بازار دارویی کشور شود قابل مصرف خواهد بود.

معاون غذا و داروی وزارت بهداشت افزود: زمانی که پزشکان به داروی اولیه اعتماد دارند، مشابهت کامل دارو با نمونه خارجی پزشکان را مجاب می کند که این دارو را تجویز کنند.

دکتر حسن ابوالقاسمی - مدیر عامل سازمان انتقال خون ایران با اشاره به تولید داروی خوراکی بیماران تالاسمی گفت: پیش از این ایران به عنوان یکی از کشورهایی که قرار بود مطالعات بالینی درباره این دارو در آن انجام گیرد، انتخاب شده بود اما مخالفت بخشی از وزارت بهداشت وقت، ایران از گردونه این مطالعات خارج کرد و این تحقیقات را چندین سال به عقب راند.

ابوالقاسمی گفت: در 15 سال گذشته شاهد تحولات زیاد و موثری در درمان بیماران تالاسمی بوده ایم و با وجود 18 هزار و 700 بیمار تالاسمی ماژور توانسته ایم کیفیت زندگی این بیماران را بهبود ببخشیم. بیمارانی که متاسفانه در دو دهه پیش به دلیل کمبودهایی که در درمان آنها وجود داشت پیش از رسیدن به دهه دوم زندگی خود فوت می کردند اما اکنون شاهد هستیم که بسیاری از آنها در حال ورود به دهه سوم زندگی خود هستند.

وی با اشاره به حضور ایران در کمربند تالاسمی دنیا گفت: بیش از 40 سال است که بیماران تالاسمی در کشور با داروی تزریقی دسفرال درمان خود را ادامه می دهند و این مسئله مشکلاتی را برای بیماران به همراه داشته است. تالاسمی یکی از شایع ترین بیماری های ژنتیکی دنیا است و بیشترین هزینه ها نیز برای داروهای این بیماری انجام گرفته است.

ابوالقاسمی خاطرنشان کرد: سال 2000 میلادی مطلع شدیم یکی از شرکت های خارجی کار تولید داروی خوراکی دفراسیروکس یا دسفرال را با نام Exjade آغاز کرده است. به عنوان متولی درمان بیماران تالاسمی در انجمن هماتولوژی کودکان در جریان پروسه تولید این دارو از ابتدا قرار گرفتیم. زیرا باید به عنوان یکی از مصرف کنندگان این دارو باید از اطمینان بخش بودن آن مطمئن می شدیم.

وی اضافه کرد: خوشبختانه اکنون خون ایمن و سالم در دسترس بیماران تالاسمی قرار دارد و می توان به کمک داروی خوراکی نیز مشکل آهن را در این بیماران کاهش دهیم. البته باید اذعان کرد که هنوز هم داروهایی مانند دسفرال نمی تواند به طور کامل آهن رسوب شده از طریق تزریق مداوم خون را در این بیماران از میان بردارد.

مدیر عامل سازمان انتقال خون ایران با اشاره به فرصت تحقیقاتی از دست رفته برای ایران در زمان تولید داروی خوراکی Exjade گفت: در آن زمان ایران به عنوان یکی از کشورهایی که قرار بود مطالعات بالینی درباره این دارو در آن انجام بگیرد، انتخاب شده بود اما پس از مخالفت بخشی از وزارت بهداشت در آن زمان، ایران از گردونه این مطالعات خارج شد در حالیکه فرصت بسیار مناسبی برای شناخت بهتر داروی اصلی بود.

وی یاد آور شد: هم اکنون نیز داروی ایرانی خوراکی بیماران تالاسمی اطمینان بخش است اما باید توجه داشت هنوز هم برخی عوارض دارویی که در مورد همه داروهای موجود وجود دارد کاملاً شناخته شده نیست و باید مطالعات بالینی برای این دارو انجام گیرد.

رئیس مرکز رشد واحدهای فناوری فرآورده های دارویی دانشگاه علوم پزشکی تهران تولید داروی اسورال را نخستین داروی ژنریک شده ایرانی دانست که تمامی مراحل سنتز دارو تا تولید صنعتی آن در ایران انجام گرفته است و در واقع از مولکول اولیه آن تا تبدیل به قرص در کشور و با فناوری داخلی صورت پذیرفته است.

دکتر عباس کبریایی زاده گفت: ایده اولیه تولید این دارو در سال 82 و پس از اطلاع یافتن از تولید داروی اصلی به نام Exjade که نوع خوراکی دفراسیروکس است، در دانشگاه علوم پزشکی تهران شکل گرفت.

وی اضافه کرد: سنتز اولیه این دارو در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد و پس از برای بدست آوردن ماده اولیه و همچنین بخش پایلوت نیمه صنعتی آن، فرآیند تولید دارو توسط یکی از شرکت های مستقر در مرکز رشد واحدهای فناوری فرآورده های دارویی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت.

کبریایی زاده یادآور شد: فرمولاسیون دارو از ابتدای سال 84 آغاز شد و تولید مواد اولیه نیز در یک سایت صنعتی در شهر سمنان انجام گرفت.

به گزارش خبرنگار مهر، با رونمایی اسورال در مردادماه سال 86 ایران به عنوان دومین تولید کننده داروی خوراکی "دفراسیروکس" در دنیا تبدیل شد و توانست جدیدترین قرص خوراکی بیماران تالاسمی با نام "اسورال" Osveral را تولید کند.

داروی خوراکی "دفراسیروکس" جدیدترین دارو برای تسهیل دفع آهن در بیماران تالاسمی است که به شکل خوراکی و یک بار در روز قابل مصرف است و جایگزین داروی تزریقی دسفرال می شود.

داروی دسفرال که اکنون از سوی بیماران تالاسمی مصرف می شود باید هفته ای پنج بار به صورت زیرجلدی به سویله پمپ مخصوص به مدت 4 تا 5 ساعت تزریق شود که با تولید داروی جدید این بیماران امکان مصرف داروی خوراکی را خواهند داشت.

دکتر عباس شفیعی - رئیس دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به تولید داروی اسورال در داخل کشور تأکید کرد: اگر محققی صدها مقاله هم به چاپ برساند بازهم باید با مراجعه به وجدان خود قضاوت کند که چه فعالیت موثری برای مردم کشور خود انجام داده است .

دکتر شفیعی افزود: ایده تولید این دارو در سال های ابتدایی دهه 80 و پس از ملاقات با دو دانشجوی تالاسمیک دانشگاه علوم پزشکی تهران در ذهن محققان دانشگاه علوم پزشکی تهران جرقه زد. این دانشجویان همیشه از تزریق دسفرال و سختی آن در رنج بودند و این مسئله باعث شد پس از تولید داروی اصلی در سوئیس به فکر تولید آن در داخل کشور بیافتیم.

وی افزود: موضوع سنتز یک دارو و بدست آوردن آن با وجود اینکه پیش از این تولید شده است، بسیار حایز اهمیت است و نباید گمان کرد که به سادگی امکانپذیر است.

شفیعی یادآور شد: محققان پروژه تولید داروی خوراکی بیماران تالاسمی همزمان بر روی تولید ماده اولیه و ادامه تولید دارو از ماده اولیه تهیه شده از کشور هند تلاش می کردند و همزمان این دو کار را به نتیجه رساندند.

دکتر رسول دیناروند - معاون غذا و دارو وزارت بهداشت نیز مصرف داروی خوراکی مدیریت درمان را برای این بیماران سهل تر دانست و اثربخشی آن را نسبت به نوع تزریقی افزایش یافته توصیف کرد.

دکتر دیناروند در خصوص عوارض احتمالی داروی اسورال افزود: داروهای کاهنده آهن در نوع تزریقی و خوراکی مشابه یکدیگر هستند و هم اکنون نیز عوارض داروی اسورال کمتر یا بیشتر از نوع تزریقی آن نیست. نکته مورد اهمیت این است که فرآیند تزریقی و زیرجلدی بودن داروی تزریقی بسیار برای بیماران خسته کننده و دردناک بود و بیماران تالاسمی که معمولاً در سنین پائین هستند به دلیل این فرآیند دشوار معمولاً دارو را کمتر از ویال های مورد نیاز دریافت می کردند اما قاعدتاً با داروی خوراکی، بیمار می تواند میزان دوز مورد نیاز خود را دریافت کند.

وی خاطرنشان کرد: دسترسی بهتر این دارو موجب می شود مصرف این دارو نیز در کشور افزایش یابد. هم اکنون حدود 18 هزار بیمار تالاسمی ماژور در کشور داریم که باید داروی دسفرال (داروی تزریقی بیماران تالاسمی ) را مصرف کنند اما به دلیل مشکلاتی که گفته شد بیماران به اندازه کافی دارو دریافت نمی کنند.

دیناروند یاد آور شد: امسال ظرفیت تولید شرکت برای حدود 3 هزار بیمار است و برای سال آینده سعی می شود با افزایش ظرفیت تولید دارو، نیاز همه بیماران تالاسمی برآورده شود.

معاون غذا و دارو وزارت بهداشت مهمترین مزیت این داروی ساخت داخل نسبت به نوع خارجی آن قیمت تمام شده دارو دانست و گفت: نوع خارجی به دلیل گران بودن بیش از اندازه قابل مصرف از سوی بیماران نیست. وزارت بهداشت نیز نمی تواند یارانه برای آن پرداخت کند.

وی افزود: قیمت هر قرص Exjade که نوع خارجی و خوراکی داروی دسفرال است در بازار جهانی حدود 40 هزار تومان، در بازار منطقه 20 هزار تومان و قیمت ویژه ایران 13 هزار تومان است در حالیکه قیمت اسورال پس از پرداخت یارانه حدود 400 تومان می شود.

معاون غذا و داروی وزارت بهداشت یاد آور شد: استفاده از داروی تزریقی برای بسیاری از بیماران امکان پذیر نیست، بسیاری از بیماران را کودکان تشکیل می دهند، درد و رنج ناشی از تزریق مداوم برای بیماران طاقت فرسا است و همه این مسائل کمک می کند که جایگزینی این دارو با داروی خوراکی و دسترسی بیشتر، بتواند مفیدتر واقع شود.

وی با اشاره به فشارهای رسانه ای برخی افراد برای واردات داروی Exjade گفت: این دارو نوع خوراکی دفراسیروکس است با فشارهای زیادی روبرو بودیم اما صراحتاً اعلام می کنم که وزارت بهداشت نمی تواند و اعتباری برای واردات این دارو ندارد و خوشبختانه هم اکنون با تولید داروی اسورال که کاملاً مشابه داروی Exjade است می توانیم از این دارو استفاده کنیم.

معاون وزیر بهداشت افزود: برای واردات داروی Exjade وزارتخانه باید حدود 140 میلیارد تومان برای 18 هزار بیمار بپردازد که شرکت سازنده با توجه به میزان بیماران تالاسمی در ایران، قیمت ویژه برای کشور ما تعیین کرده است که برای هر گرم 25 هزار تومان بپردازیم که البته به نسبت قیمت اصلی 80 هزار تومان، قیمت خوبی است اما باید عنوان کنیم که اعتباری برای این کار وجود ندارد.

وی ادامه داد: هم اکنون قیمت هر گرم اسورال 6 هزار تومان برای تولید کننده داخلی تمام می شود که در مقابل هر گرم 80 هزار تومان به معنی یک دهم قیمت است. البته وزارت بهداشت برای مصرف کننده به طور حتم یارانه درنظر می گیرد و آمادگی جایگزینی این دارو با دسفرال خوراکی نیز وجود دارد.

دیناورند این داروی خوراکی را از نظر دسترسی بیماران، دستاورد علمی و کمک به اقتصاد سلامت مفید دانست و گفت: داروهای تولید داخل به طور یقین با چشمان بسته مورد حمایت قرار نمی گیرند و سخت گیری های وزارت بهداشت انتقاد بسیاری از تولید کنندگان داروهای بیوتکنولوژی را برانگیخته است.

وی تأکید کرد: داروهایی که به طور کامل با نمونه خارجی مشابهت دارند نیازی به طی مرحله مطالعات بالینی ندارند و تنها این مسئله باید در مورد داروهای بیوتکنولوژی اعمال شود. از نظر وزارت بهداشت داروی اسورال طی روزهای آینده که وارد بازار دارویی کشور شود قابل مصرف خواهد بود.

معاون غذا و داروی وزارت بهداشت افزود: زمانی که پزشکان به داروی اولیه اعتماد دارند، مشابهت کامل دارو با نمونه خارجی پزشکان را مجاب می کند که این دارو را تجویز کنند.

دکتر حسن ابوالقاسمی - مدیر عامل سازمان انتقال خون ایران با اشاره به تولید داروی خوراکی بیماران تالاسمی گفت: پیش از این ایران به عنوان یکی از کشورهایی که قرار بود مطالعات بالینی درباره این دارو در آن انجام گیرد، انتخاب شده بود اما مخالفت بخشی از وزارت بهداشت وقت، ایران از گردونه این مطالعات خارج کرد و این تحقیقات را چندین سال به عقب راند.

ابوالقاسمی گفت: در 15 سال گذشته شاهد تحولات زیاد و موثری در درمان بیماران تالاسمی بوده ایم و با وجود 18 هزار و 700 بیمار تالاسمی ماژور توانسته ایم کیفیت زندگی این بیماران را بهبود ببخشیم. بیمارانی که متاسفانه در دو دهه پیش به دلیل کمبودهایی که در درمان آنها وجود داشت پیش از رسیدن به دهه دوم زندگی خود فوت می کردند اما اکنون شاهد هستیم که بسیاری از آنها در حال ورود به دهه سوم زندگی خود هستند.

وی با اشاره به حضور ایران در کمربند تالاسمی دنیا گفت: بیش از 40 سال است که بیماران تالاسمی در کشور با داروی تزریقی دسفرال درمان خود را ادامه می دهند و این مسئله مشکلاتی را برای بیماران به همراه داشته است. تالاسمی یکی از شایع ترین بیماری های ژنتیکی دنیا است و بیشترین هزینه ها نیز برای داروهای این بیماری انجام گرفته است.

ابوالقاسمی خاطرنشان کرد: سال 2000 میلادی مطلع شدیم یکی از شرکت های خارجی کار تولید داروی خوراکی دفراسیروکس یا دسفرال را با نام Exjade آغاز کرده است. به عنوان متولی درمان بیماران تالاسمی در انجمن هماتولوژی کودکان در جریان پروسه تولید این دارو از ابتدا قرار گرفتیم. زیرا باید به عنوان یکی از مصرف کنندگان این دارو باید از اطمینان بخش بودن آن مطمئن می شدیم.

وی اضافه کرد: خوشبختانه اکنون خون ایمن و سالم در دسترس بیماران تالاسمی قرار دارد و می توان به کمک داروی خوراکی نیز مشکل آهن را در این بیماران کاهش دهیم. البته باید اذعان کرد که هنوز هم داروهایی مانند دسفرال نمی تواند به طور کامل آهن رسوب شده از طریق تزریق مداوم خون را در این بیماران از میان بردارد.

مدیر عامل سازمان انتقال خون ایران با اشاره به فرصت تحقیقاتی از دست رفته برای ایران در زمان تولید داروی خوراکی Exjade گفت: در آن زمان ایران به عنوان یکی از کشورهایی که قرار بود مطالعات بالینی درباره این دارو در آن انجام بگیرد، انتخاب شده بود اما پس از مخالفت بخشی از وزارت بهداشت در آن زمان، ایران از گردونه این مطالعات خارج شد در حالیکه فرصت بسیار مناسبی برای شناخت بهتر داروی اصلی بود.

وی یاد آور شد: هم اکنون نیز داروی ایرانی خوراکی بیماران تالاسمی اطمینان بخش است اما باید توجه داشت هنوز هم برخی عوارض دارویی که در مورد همه داروهای موجود وجود دارد کاملاً شناخته شده نیست و باید مطالعات بالینی برای این دارو انجام گیرد.

رئیس مرکز رشد واحدهای فناوری فرآورده های دارویی دانشگاه علوم پزشکی تهران تولید داروی اسورال را نخستین داروی ژنریک شده ایرانی دانست که تمامی مراحل سنتز دارو تا تولید صنعتی آن در ایران انجام گرفته است و در واقع از مولکول اولیه آن تا تبدیل به قرص در کشور و با فناوری داخلی صورت پذیرفته است.

دکتر عباس کبریایی زاده گفت: ایده اولیه تولید این دارو در سال 82 و پس از اطلاع یافتن از تولید داروی اصلی به نام Exjade که نوع خوراکی دفراسیروکس است، در دانشگاه علوم پزشکی تهران شکل گرفت.

وی اضافه کرد: سنتز اولیه این دارو در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد و پس از برای بدست آوردن ماده اولیه و همچنین بخش پایلوت نیمه صنعتی آن، فرآیند تولید دارو توسط یکی از شرکت های مستقر در مرکز رشد واحدهای فناوری فرآورده های دارویی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت.

کبریایی زاده یادآور شد: فرمولاسیون دارو از ابتدای سال 84 آغاز شد و تولید مواد اولیه نیز در یک سایت صنعتی در شهر سمنان انجام گرفت.

رئیس مرکز رشد واحدهای فناوری فرآورده های دارویی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: مراحل انحلال و بازشدن قرص در بدن دقیقاً مشابه نوع خارجی آن است و از نظر فرمول انحلال تفاوتی میان این دو وجود ندارد.